TwweeT en de kleine dingen

dinsdag, juni 03, 2003

Groot
Ze was een groot meisje. Amper tien jaar, maar zij voerde het woord. Ze vroeg de treinbegeleider of de wachtende trein hen naar huis kon brengen. Dat kon hij niet. Het meisje vroeg wanneer hun trein zou komen. Nog tien minuutjes geduld.
Ze was ook een klein meisje. De hele tijd hield ze een tut in haar mond. Het was geen speeltje van haar, nee, het was gewoon haar tut, haar tut waar ze al tien jaar niet zonder kon.