Loket
"Zou ik eerst mogen? Ik heb nog maar tien minuten voor mijn trein vertrekt."
Een oudere man staarde me zenuwachtig aan.
Bijna automatisch deed ik een stap naar achter. Tot ik de woorden in mijn hoofd een tweede maal afspeelde.
"Tien minuten?" vroeg ik.
"Ja, tien minuten," knikte de man snel.
Ik had nog maar vijf minuten voor mijn trein vertrok, en ik had een zee van tijd, vond ik.
De jongen achter me protesteerde.
"Ik heb nog maar vier minuten voor mijn trein vertrekt."
De man werd nog zenuwachtiger.
Ik keek over mijn schouder. Er stond niemand achter de jongen. Mijn beslissing was snel gemaakt. Ik deed een stap naar voor en liet mijn abonnement verlengen.