Restaurant
We aten rundscarpaccio, eendenborst met frambozensaus en een overheerlijk dessert waarvan ik de naam die de kok er aan gaf onmogelijk kan herhalen. De kroketjes waren krokant, de appelstukjes subliem, de sluimererwten a point en de saus deed mijn smaakpupillen duizelen.
Ook de man aan het tafeltje naast mij genoot. Heel langzaam proefde hij van de heerlijkheden. Het duurde erg lang voor hij zijn bord leeg had. En toch ging het hem nog te snel. Of was het teveel. Hij had de bovenste knop van zijn broek geopend. Ik zag het. Heel duidelijk.