TwweeT en de kleine dingen

maandag, juni 16, 2003

Treinstel
Aan de overkant van het gangpad nam er een meisje plaats. Ze schoof haar koffer tussen de twee zetels en ging aan het raam zitten. Nog voor ze helemaal zat, schoof er een jonge man naast haar. Het was mij niet duidelijk of de twee wel samen hoorden. Het meisje keurde de man geen een blik waardig. Praten deden ze al helemaal niet.
Het meisje nam haar boek en een flesje water uit haar tas en begon te lezen. Ik las ook verder. Maar het vreemde koppel intrigeerde me. Af en toe wierp ik een blik naast me. Ik zag het meisje ongemakkelijk manoeuvreren. Alsof ze nog dichter bij het raam wilde zitten. De man zat helemaal schuin in zijn stoel, zijn benen languit in het gangpad. Op zijn schoot hield hij een jasje, hij kon het niet stil houden. Hij plooide het op, legde het weer anders, wriemelde ermee, legde het nog anders, trok de punten een beetje naar boven, daarna naar beneden. Eén hand bleef de hele tijd onder het jasje verborgen.
Het meisje las verder. Ze werd merkbaar zenuwachtig van de man. Ze ging anders zitten, haar handen in haar schoot. De hele tijd las ze verder, ze keek de jongen niet één keer aan, haar ogen bleven gefixeerd op de letters in het boek.
Als door een wesp gestoken, stond het meisje op, heel snel. Ze vroeg de man om haar door te laten, nam haar koffer en verdween uit de wagon. De jongen keek haar na, zuchtte eens en ging op haar plaatsje zitten.
Ik probeerde me te concentreren op mijn boek.