Wandeling
Het kwartiertje lopen van de werkplek tot het station beloofde een pijnlijke onderneming te worden. Ik zag er als een berg tegenop. Twee blaren aan mijn voeten, pijnlijke schoenen, ik haat het.
Na 25 meter al gaf ik het op. Te veel pijn, geen zin om het hele eind verder te sukkelen. Ik wachtte tot het groepje studenten dat achter me liep gepasseerd was, bukte me en trok mijn schoenen uit.
Met blote voeten, en schoenen in de hand, liep ik verder. Alsof ik een wandelingetje op het strand maakte, midden in de stad.