Adem
Ik wachtte om terug te vertrekken. Onder me was een man naar de bodem gedoken. Ook de vrouw naast me wachtte tot hij weer boven kwam voor ze aan haar volgende baantje begon. Alletwee keken we naar beneden. Het leek alsof de man op de bodem zat, drie meter lager. Hij veroerde zich niet. Seconde na seconde tikte weg. De vrouw keek me verwonderd aan. "Hij blijft wel erg lang onder water hé." Beneden bewoog niets, geen arm, geen luchtbelletjes, geen been, geen teken van leven. Ik zag de vrouw naast me ongerust om zich heen kijken. Geen redders in de buurt. Aan het kinderbadje, daar stonden drie redders. De vrouw keek nog eens naar beneden. Seconde na seconde tikte weg. Niets, geen beweging, geen leven. De vrouw keek een beetje angstig, ze hees zich uit het water, wilde een redder gaan waarschuwen.
Net voor ze haar voet op de rand had gezet, kwam de man beneden in beweging. Hij maakte een forse armbeweging en zwom naar de andere kant van het zwembad, vijfentwintig meter verder, onder water.
Met één soepele beweging hees hij zich op het droge. Hij hurkte en bleef de volgende vijf minuten doodstil zitten, als een sfinx, alleen zijn ogen bewogen.