Passante
Ik ken haar. Ik weet niets van haar. Ze heeft lange, bruine rasta’s, een smal gezicht en amandelvormige, bruine ogen. Ze fietst door de stad. Achter op haar fiets is een luxe-kinderzitje gemonteerd. Ze is triest, altijd. Ze is jong, maar heeft al een heel leven achter de rug. Een leven met pijn en verdriet. Soms zie ik haar op een bankje in het park, of in het station. Ze kijkt dromerig voor zich uit. Even vergeet ze haar zorgen.