Basilicum
H. wilde dat het regent. Onmiddellijk. En heel hard. In Rome, niet hier. Anders zouden de basilicumplantjes op haar terras daar het niet overleven.
Ik duimde mee voor haar, basilicum is heilig.
Een beetje trots vertelde ik dat er schot komt in mijn tweede generatie basilicum van deze zomer. Enkele weken geleden zaaide ik minuscule zaadjes, en nu staan er tere plantjes met ieder zes kleine blaadjes in een pot op de vensterbank. Als je je neus tussen het fijne groen steekt, kan je de basilicum al ruiken.
Tot gisteravond. Ik gaf de plantjes een beetje water en zette de pot terug op de vensterbank. Ondertussen was ik alweer iets anders aan het doen, zodat de pot 5 centimeter voor de vensterbank belandde. In de spoelbak. Weg aarde, weg basilicum.
Het moet regenen in Rome. Nu. Dat H’s basilicum tenminste gered is.