Lach
In het halletje van de trein zat een compleet gezin: een jonge moeder, een jonge vader, een kleuter en een peuter in een buggy. Alleen de peuter leek niet vermoeid van het dagje uit. Hij kraaide en lachte.
Ik wachtte nog even in het halletje voor ik van de trein kon. De peuter ving mijn blik, ik lachte naar hem. Hij lachte naar mij, hij schaterlachte. De moeder zag het en hield vliegensvlug een grote opblaasfrisbee voor zijn gezicht.
“Niet lachen naar andere mensen!”
Mijn gezicht betrok. Het was tijd om uit te stappen.