Vermoeid
Elke ochtend zit er een man in het park. Een gewone man, op een gewoon bankje. Zijn fiets staat steevast voor hem. Hij heeft een zwart plastic bakje op zijn bagagedrager geïnstalleerd. Mechelen → Leuven staat er, in tipp-ex. Om acht uur eet hij een boterham of twee en doet alsof hij heel erg moe is. Elke morgen 25 kilometer fietsen is natuurlijk niet niets. Maar zijn fiets staat dag in dag uit aan het station in Leuven. En hij, hij komt gewoon met de trein.