Zelfportret als Cindy Sherman

Weet je nog die dag toen
ik me verstoppertje spelend
zomaar over het hoofd zag onder
zoveel kapstokken, mottenballen,
pruiken, afgedragen katoen?

Hoe plots ik uit mijn hoofd ging,
het zoeken vergeten, liften langs
autoloze wegen, zonnebadend
in flitslicht, loensend in bleke
buislampen, kind verkleed als koning?

Nergens vond ik me weer.
Alles valt te missen.
Of mis ik het gemis?

En hoor, in één, twee, drie
zingt mijn dochtertje
van vier poëzie:

"We weten niet
hoe je vanzelf komt.
We weten niet
hoe je vanzelf komt.
We weten niet..."

Zo vanzelf komen zusje,
groot verdriet, liefde, lied, plezier.
Niet gezocht en toch gevonden.

"Cindy, ik ben hier!"


Kurt De Boodt