Bruistablet
Een bruistablet, dat leek Evelien wel iets.
Ze had het echt niet geweten, toen de juf haar had gevraagd welk voorwerp ze wel eens zou willen zijn.
Maar een bruistablet, dat zag ze wel zitten, bedacht ze drie dagen later.
Evelien hield van de kleine luchtbelletjes en het zacht tingelende geluid van een bruistablet in een glas water. Ze zou het wel fijn vinden wanneer iemand zijn oor dicht tegen het glas hield en naar haar luisterde.
En een bruistablet neemt de pijn weg. Dat zou ze ook wel willen, de mensen een goed gevoel geven. Nu deed ze de mensen alleeen maar pijn. Nog nooit had iemand gezegd, dankje, nu heb ik geen pijn meer, je was goed voor me.
Maar het grootste voordeel van een bruistablet, dat zou Evelien nooit aan de juf vertellen. Een bruistablet lost op en verdwijnt. Zomaar. Geen leegte die achterblijft.