TwweeT en de kleine dingen

maandag, september 01, 2003

Uitdaging (3)
Mijn lot tegen het zijne, het werd een heuse titanenstrijd dit weekend. Uiteindelijk heeft zijn lot de overwinning binnengehaald, dat wel. Al had zijn lot een taaie klant aan het mijne.
De zon maakte het op aarde behaaglijk warm, schouders en kuiten werden ontbloot. Maar witte en grijze wolken wilden spelletjes spelen met de zon. Ze vatten post tussen hemel en aarde. Truien werden aangetrokken, broekspijpen aangeritst. De zon gaf zich echter niet zo makkelijk gewonnen. Elke keer weer werkte ze zich terug naar de eerste rij, voor de wolken, zodat het beneden weer aangenaam toeven was. Maar soms werd de zon moe van al dat ellebogenwerk. Dan wilde ze even tot rust komen en namen de wolken het over. Kletterend viel de regen naar beneden, op onze tent, op onze regenjassen terwijl we fietsten door een eindeloos landschap. Gelukkig had de zon had nooit veel rust nodig, al snel was ze weer van de partij en verwees ze de wolken resoluut naar het achterplan.
Ik vond dat zijn lot en het mijne best een mooi evenwicht bereikt hadden. Ik klaagde niet. Tot zondagmorgen. Mijn lot was aan de winnende hand, al de hele dag. We koesterden ons in de zon en ontbeten onder een stralend blauwe hemel. Maar zijn lot gunde het het mijne niet de strijd met een klinkende overwinning af te sluiten. Net toen onze tent half afgebroken was, viel de regen met bakken naar beneden. Mijn lot moest zich gewonnen geven.