Boog
Geconcentreerd nam de jongen de boog in zijn handen. Linkerhand in de welving van het hout, rechterhand aan de pees. Voorzichtig legde hij een pijl klaar. Daar waar de pees groen was, klikte hij het achterste deel van de pijl vast. De twee zwarte vleugeltjes tegen het hout, het roze hautain aan de buitenkant. Hij nam de pijl tussen wijs- en middelvinger en legde zijn bovenste vingerkootjes tegen de pees. De jongen wierp een blik op de gele, rode en zwarte vlakken voor hem. Daar, helemaal in het midden, daar zou zijn pijl terecht komen. Hij wist het zeker.
Het puntje van zijn tong glipte tussen zijn lippen door. Eén oog op de pijl tussen zijn vingers, één oog op de kleuren voor hem. Hij spande de boog verder aan. De pijl vormde een volmaakte horizontale lijn. Niets bewoog nog aan hem, volkomen bewegingloos wachtte hij op het enige juiste moment.
Plots maakte hij zijn vingers los van de pees. De pijl schoot weg. Zijn rechterhand stootte ongewild tegen zijn gezicht. Met een kleine plof boorde de pijl zich in de veelkleurige cirkels. De buitenste cirkel.