Nee
“Ga je mee?”
Anne steekt gebiedend haar hand uit.
Bijna grijpt Karen Anne’s hand. Omdat ze dat altijd doet, omdat ze altijd hand in hand over straat lopen. Maar nu gaat dat niet.
Karen strijkt een verloren pluk haar uit haar gezicht. Zo kan ze de uitgestoken hand negeren. Uitstel, ze weet het.
Anne is zich schijnbaar nergens van bewust. Ze tettert vrolijk verder.
Karen kan Anne niet vertellen dat ze niet mee wil, dat ze niets te zoeken heeft in dat restaurant, dat ze de vriend van Anne niet wil zien, dat dat pijn doet om hen samen te zien. Haar vriendin en haar ex samen.
“Ik moet nog naar de bank,” brengt Karen uit.
“Is goed, dan zie ik je morgen,” doet Anne nonchalant.
Ze plant een kus op Karen’s wang.
Het lijkt alleen maar gemakkelijk.