TwweeT en de kleine dingen

donderdag, december 04, 2003

Post
De voorbije week voerde ik een empirisch onderzoek naar de brievenbussen in mijn onmiddellijke omgeving. Vierhonderd exemplaren onderwierp ik aan de uitgebreide test. Ik quoteerde niet enkel op esthetische merites, ook het praktisch vernuft werd betrokken bij de test. Hoe gebruiksvriendelijk waren de postbakjes, -gleuven en –torens?
Om mijn onderzoek te staven met relevant vergelijkingsmateriaal, onderwierp ik alle brievenbussen aan dezelfde test. Allemaal kregen ze een blauw boekje, niet te dik, net geen A4-formaat, te slikken.
Spoedig nadat ik de eerste tientallen bussen van het boekje had voorzien, constateerde ik dat de gleufexemplaren oververtegenwoordigd waren in mijn testgebied. Ik besloot daarom alle andere exemplaren te negeren en me toe te leggen op de gleuven in voordeuren, garagepoorten en arduinen tegels.
Voor elke brievenbus trachtte ik een antwoord te vinden op volgende onderzoeksvragen. Stribbelde de brievenbus tegen? Hoorde ik venijnig geblaf aan de andere kant? Moest het boekje bepaalde obstakels overwinnen? Belandde het met een plof op de grond of was er een bakje bevestigd aan de andere kant van de gleuf?
Mijn conclusies bleken opzienbarend.
Ten eerste constateerde ik dat er gleufjes bestaan in maar liefst drie verschillende soorten: gleuven met één klep die naar buiten open gaat, gleuven met één klep die naar binnen open gaat en gleuven met twee kleppen die beide naar binnen open gaan. De klep die naar buiten opent is verfoeielijk. Ze bezorgen de postbodes elke dag veel extra werk: er zijn immers twee handen vereist voor het openen van deze gleuven. In het kader van de rationalisatie van de post, zou ik willen pleiten voor de afschaffing van deze kleppen. Dat zou de postbodes een aanzienlijke tijdsbesparing opleveren.
Ten tweede constateerde ik dat de eventuele bakjes aan de binnenkant, bedoeld voor de post, een serieuze hinderpaal betekenen voor diezelfde stukken. Het boekje gleed immers niet vlot naar binnen bij gleuven waaraan een bakje bevestigd is. Het zachte ploffende geluid van een poststuk dat op de grond valt, werkt bovendien bevrijdend op het gemoed van de postbezorger.Daarom lijkt het wenselijk ook deze bakjes voortaan te verbieden.
Ten slotte heb ik opgemerkt dat geblaf aan de andere kant van de deur niet de minste hinder veroorzaakt voor de postbodes. Wanneer deze deur echter onverhoeds opengaat, ligt dat anders… Daarom wil ik er op aandringen dat de deuren gesloten blijven gedurende de postronde van de verschillende bodes.
Wanneer bij de volgende hervorming van de post rekening gehouden zou worden met de verbluffende resultaten van dit onderzoek, lijkt een gezonde post én postbode nabij.