Prik
"Ik zal je al waarschuwen: het gaat pijn doen."
Jaja, dacht ik, doe het maar gauw.
"Het spijt me, maar ik kan het echt niet doen zonder pijn.
Jahaa, ik kan wel tegen een prikje hoor. De naald erin en het is zo afgelopen, dacht ik nog.
De man nam een stukje huid van mijn onderarm tussen duim en wijsvinger. Geconcentreerd plaatste hij de naald erin.
Prik, voelde ik. Dat viel best mee. Er druppelde een heldere vloeistof uit de naald, in mijn arm. De man bleef in de weer met zijn naald.
Plots voelde ik een elektrische schok door mijn arm lopen, van boven naar onder. Onwilllekeurig bewoog ik mijn arm.
Auw, dacht ik, dit doet wel pijn. Het was nog niet afgelopen. Het plekje waar de naald nog steeds in mijn arm zat werd heel warm.
"Het wordt erg warm daar," zei ik.
"Ja, dat is normaal." De man haalde zijn naald terug en depte het wondje met een watje. De warmte trok al weg, en de elekrische schok was ook voorbij.
"Dit is zowat de meest pijnlijke prik, maar het kan niet anders."
Ik knikte. Zo erg vond ik het nu ook weer niet.
"Kom maandag nog eens terug, dan kijken we na hoe het wondje geneest. Als je er niets meer van ziet, is alles in orde, als er een korstje of een blaasje op komt, dan hebben we een probleem. Maar die kans is klein hoor."
Dat dacht ik ook.