Vlakbij
Er was een natuurreservaat vlakbij, zagen ze. Dat wisten ze niet. Het dorp was die ene straat, hun straat, en de weg naar de snelweg. Het was er wel rustig ja, dat hadden ze gemerkt, maar meestal wilden ze er weer snel weg.
Maar nu fietsten ze. Nergens naar toe, langzaam.
Er was een grote plas in het natuurreservaat. Aan de kant zochten eenden beschutting en misschien ook voedsel. Plots hoorden ze duizenden waterspetters. Het leek alsof er in de verte fonteinen op de plas stonden. Grote, witte vleugels maakten zich moeizaam los van het water.
Een groep zwanen vloog weg, de lange halzen gestrekt.
Een stukje paradijs vlakbij.