Hersenconversatie
De man buigt zich over me heen. "Wat is dat met jou?" vraagt hij.
Er is niets bijzonders met mij. Ik zit waar ik altijd al zit, aan de zijkant, dicht bij de deur. Ik ga doen wat ik altijd al deed.
"Moet je vandaag weer vroeger naar huis?" vraagt hij.
"Ja," antwoord ik. "Ik moet mijn laatste trein halen, en die mis ik als ik tot het einde blijf. Ik heb geen auto, dus ik heb geen keuze."
Hij zucht, haalt zijn schouders op en loopt verder.
In mijn hoofd is ons gesprek nog niet afgelopen. "Je weet ondertussen toch al dat ik vroeger wegga, dat doe ik al sinds oktober. Het zijn maar tien minuutjes die ik mis. Misschien zou je me liever niet in je les willen, zeker vandaag niet, nu er een hoofdredacteur op bezoek komt. Maar ik ga mijn laatste trein niet missen voor de hoofdredacteur en voor jou ook niet. Ik doe dit voor mijn plezier, ik heb hiervoor gekozen en betaald. Niet weinig ook, trouwens!" bijt ik hem toe. In mijn hoofd.