TwweeT en de kleine dingen

vrijdag, februari 27, 2004

Verstoppertje
De wereld had zich verstopt vanmorgen. Ik vond hem niet meer terug. Naar buiten, dacht ik. Op zoek. Het park, daar was de wereld meestal op zijn mooist, daar wilde ik hem terugvinden. Ik was niet de enige die dat had gedacht, laat staan de eerste. Ik zocht op plekjes waar nog niemand was geweest. Maar ik vond niets.
Plots stond ik stil.
Ik kon de wereld dan wel niet vinden, maar ze konden mij wel vinden. Ik liet sporen na. Ze konden zien waar ik naar rechts was gegaan, hoe ik tussen de rozenperken had geslalomd, waar ik had geaarzeld. Ze konden het allemaal zien. Snel haastte ik mij naar de gebaande paden, waar mijn sporen samensmolten met die van kinderen, mama's, opa's, papa's en sleeën. Die wereld, die zoek ik morgen wel weer, dacht ik.