Golven
Het woelt in mij. Golven rollen tegen mijn middenrif. Het borrelt in mijn hoofd. Mijn hart schakelde over naar een hogere versnelling. Het voelt licht in mijn benen.
Zenuwen.
Nog een week. Nee, nog een dag en een week. Nog een week en een dag.
“Gewoon springen, gewoon doen,” sus ik mezelf. “Het gaat voorbij.” Het helpt niet.
Niets helpt.
Golven slaan te pletter tegen mijn buikwand.