Vandaag
"Het komt allemaal in orde, er zijn geen problemen."
"Maar als?"
"Nee, geen als!"
"En stel nu?"
"Nee, dat weet je nog niet. Maak je niet zo druk!"
Ondertussen ter hoogte van lichaam: rood hoofd - ogen die snel alle hoeken van de kamer in zich opnemen - hartslag drie keer zo snel als op een doorsnee vrijdagochtend - zwaar gevoel in borst - licht gevoel in darmen
"Doe het nu, dan ben je er vanaf, weet je waar je staat."
"En wanneer doe ik dan dat andere?"
"Dat zie je dan wel."
Het gebeurde. Het was niet goed.
"Nu sta je nog nergens, ben je zelfs nog veel verder van huis."
"Dat kan toch niet."
"Er valt weinig aan te doen."
"Er moet een oplossing zijn."
Ondertussen ter hoogte van lichaam: zware ledematen - rood hoofd - hart dat nog een versnelling hoger is geschakeld
"Zou dat geen oplossing zijn?"
"Je kan het er op wagen."
"Maar eigenlijk maak je niet veel kans."
Het hoofd waagde het er op.
De oplossing sprak:
"Het komt allemaal in orde."
In het hoofd klonk het:
"Het komt allemaal in orde, het komt allemaal in orde, het komt allemaal in orde, het komt allemaal in orde..."