Oren
Ik ben geen vrouw van veel woorden. Ik ben geen spraakwaterval. Ik ben een luisteraar, geen spreker. Met een publiek van meer dan vier oren, heb ik al snel de neiging het praten aan iemand anders over te laten. En vijf zinnen na elkaar, dat is een opgave. Dan vind ik dat ik veel en lang aan het woord ben. Dat voelt ongemakkelijk. Dan zwijg ik maar gauw.
Op een publiek van enkele honderden oren zit ik dan ook niet meteen te wachten. En als ik een paar honderd zinnen lepeltje voor lepeltje, traag en duidelijk, in die oren moet gieten, dan kijk ik daar niet zo naar uit. Integendeel. Maar het moet, morgen.