TwweeT en de kleine dingen

woensdag, juni 23, 2004

Stormpje
Ik zat net terug achter mijn bureau. Ik had een bezoekje gebracht aan de buren, via het voetpad, maar lang was ik er niet gebleven. Drie regels tikte ik, en dan hield het op. Een donderend geraas, drong zich naar binnen. Ik keek uit het raam. De stelling. We keken elkaar aan, en spurtten naar buiten. De stelling stond niet meer mooi voor het gebouw. Op straat was het een wirwar van houten planken, ijzeren stellages, meters hoog. Ergens in de diepte ontwaarden we een auto. Drie geparkeerde wagens aan de overkant waren herleid tot schroot. Glas was overal rondgestrooid. De chauffeur, flitste het door me heen. Die was in orde. Lijkbleek, maar heel, stond hij aan de kant. We tuurden onder de ravage: geen fietsers, geen voetgangers. Wat een geluk, dacht ik.
Brandweer verwittigen, politie verwittigen, en wachten. Meer konden we niet doen.