Vaart
Er werd gezwommen in de Vaart gisteren. Kinderen dobberden rond op luchtmatrassen. Een aantal waaghalzen sprongen van de hoge voetgangersbrug, luid aangemoedigd door hun vriendjes aan de kant.
Aan de kant zat een visser, doodstil. Hij tuurde naar zijn dobber. Hij leek de rust zelf. Maar waarschijnlijk had hij nog niets gevangen.
“Nu is het genoeg! Kunnen jullie nu niet eindelijk stil zijn!” Zijn stem schalmde over het water.
De kinderen schrokken even op, maar gingen al snel verder met hun spel.
Het zal wel nooit een ideale combinatie zijn, vissers en zwemmers.