Verleden
Mensen van lang geleden overal om je heen. Een knikje hier, een goedendag daar. En af en toe een praatje. “Hoe is het met jou? Wat doe je nu? En waar wonen jullie?” Merken dat er weinig veranderd is. Merken ook dat er weinig belangstelling is, échte belangstelling. Merken dat je dat eigenlijk niet zo erg vindt. Het verleden achter je laten.
Tot je op het grasveldje een meisje uit je oude dorp ziet zitten, een baby in de armen, aan de borst. Je beseft dat je verleden al een tijdje achter je ligt, dat je hiervan al die tijd geen vermoeden had. Je vraagt hoe het met haar is, en zij wil weten hoe het met je gaat. Er is interesse, voor het eerst die dag. Méér dan baby-interesse.