Spelletjes
De kinderen uit de buurt hebben elke week een nieuw favoriet spelletje. Twee weken geleden hoorde ik “ieeeeuuuwww baaaf” en “zoefffff”. Vliegertjes maakten buitelingen, botsten tegen geparkeerde auto’s, landden zacht op de straatstenen. De kinderen waanden zich F 16-piloten.
Vorige week werden de vliegertjes opgeborgen en de skeelers boven gehaald. Alleen de jongetjes van de overkant hadden échte skeelers, met vier wieltjes op een rij. Met knikkende knieën gleden ze de straat uit. De jongste zocht steun bij zijn favoriete buurmeisje. De andere kinderen moesten het stellen met één paar oude rolschaatsen, vier wieltjes, aan elke hoek één. Traag zochten ze hun weg naar beneden, voetje voor voetje. Glijden kon je het niet noemen.
Deze week hebben de kinderen een spelletje dat uitermate goed is aangepast aan het weer van de voorbije dagen. Ze ontdekten stoepkrijt. Elke dag tekenen ze de hele straat vol: bloemen, bomen, gekleurde vakjes. ’s Avonds bewonder ik steeds een nieuw kunstwerk in de straat. Maandag hadden ze de hele breedte van de straat gebruikt om OXO te spelen. En dinsdag schreven ze hun naam in grote, dikke letters. ’s Morgens vroeg wanneer ik naar mijn werk vertrek, blijft er bijna niets meer over van de kunstwerken van de vorige dag. De regen zorgt voor een schone straat, zodat de kinderen met een schone lei kunnen beginnen, elke dag opnieuw.