Polen – losse flodder
Een paar keer doe ik mijn ogen dicht, durf ik niet kijken. Ik rij over de stippellijn rechts van me, naar de kant van de weg. Auto’s steken me aan hoge snelheid voorbij. Auto’s aan de overkant doen hetzelfde. Vrachtwagens ook. Zoef… 120 op een weg die géén vier rijstroken telt. Twee, en een veredelde pechstrook aan beide kanten. Je wordt verondersteld daar te rijden als achterliggers je willen voorbij steken. En dat willen ze altijd.
Pas wanneer we het zandweggetje naar de boerderij inslagen haal ik terug adem. Stof waait op, we worden helemaal door elkaar geschud, maar eindelijk is rust vlakbij.