Tafel
Aan het tafeltje achter ons zaten een man en een vrouw. Ze dronken een biertje, ze praatten zachtjes. Wij dronken ons drankje, we praatten zachtjes.
Plots rinkelde er een gsm. De vrouw nam op en begon onmiddellijk te schreeuwen. "Ik ben meubels gaan bestellen bij de Leenbakker en bij Domo." "Ik heb de bus pas om zes een half kunnen nemen." Het volume ging nog een wat omhoog. "Nee, ik kon je niet bellen, je hebt toch geen gsm meer." Haartafelgenoot maande haar aan niet zo te roepen, tevergeefs. "Ja, Gino is hier, hij kwam nog wat spullen ophalen." "Ja, ik ben meubels gaan bestellen." Elke zin herhaalde ze drie keer. Toen ze eindelijk had opgehangen zei ze verontwaardigd: "Die wilde me niet geloven." "Daarom hoef je nog niet zo te krijsen, riposteerde hij. Ze zweeg.
Ik mijmerde over stukgelopen relaties, driehoeksverhoudingen en controlerende familieleden. Het werd stil aan onze tafel. Mijn gesprekspartner kromp zichtbaar twee centimeter. Zoveel verbaal geweld, zelfs alleen in volume, daar had ze het moeilijk mee. Mijn andere tafelgenote praatte alle ongemak weg. "Oh, Domo, daar komt mijn bank ook vandaan."