Terrasje
"Dat is dan..." Zijn lippen bewogen onhoorbaar, een diepe frons verscheen op zijn voorhoofd. "Vier euro vijfentwintig."
Ik gaf hem een briefje van 20. De jongen ging naar binnen om wisselgeld te halen. We hadden er geen idee van of het getal dat hij noemde ook maar in de buurt kwam van wat we hadden gedronken. Twee fruitsap en één Agrum, allemaal aan één euro veertig cent. Dat is vier euro twintig, rekenden we snel. Een klein foutje, niets om je zorgen over te maken. Zand erover, dacht ik.
De jongen verscheen opnieuw. "Sorry, ik vergiste me." Ah, hij heeft zijn fout zelf ontdekt, mooi, dacht ik. "Het was vier euro veertig." Hij gaf me mijn wisselgeld en verdween onmiddellijk. Bijna had ik niet gehoord dat hij zich weer vergiste. We lieten het zo, namen onze spullen en vertrokken.