Lepel
Tientallen nieuwe gezichten en namen, evenveel lange gangen, liften, bureaus. Regeltjes en weetjes. Ze lepelde het langzaam in mijn hoofd. "Gaat het nog een beetje? Of heb je er al een punthoofd van?" Het ging, ik wilde meer, mijn taken, mijn werk, bijvoorbeeld. Ze lepelde verder. Ik slikte gretig.
"Nu stoppen we voor vandaag, nu mag je iets anders doen, anders raak je helemaal bedolven onder alle nieuwe dingen."
Ik knikte, maar was niet helemaal overtuigd.
's Avonds liep ik met barstende hoofdpijn naar het station. Ze had gelijk.
Ik glimlachte. Het was wel goed zo.