Slapen
Slapen is net zwemmen de laatste nachten. Stilletjes drijf ik naar de ochtend, gedachten op oneindig, zwart achter mijn ogen. Maar af en toe ga ik kopje onder, dan spartel en proest ik, dan hap ik naar adem en word wakker. Ik draai me een keer om, denk dat het beter zal gaan als ik op mijn rug verder zwem. Opnieuw wordt het zwart voor mijn ogen, opnieuw laat ik me zachtjes meedrijven naar de ochtend, tot ik een volgende keer kopje onder ga.
"Het is de volle maan," zegt mijn buurman.