TwweeT en de kleine dingen

woensdag, oktober 20, 2004

Geheugen
Ja, ik heb een goed geheugen. Ik onthoud makkelijk en snel. Meestal toch. Cijfertjes, dat ligt iets moeilijker, maar datums, daar heb ik dan weer geen probleem mee. Toch niet op korte termijn. In welke straat ons pension in Essaouira was, met wie ik acht jaar geleden een kamp begeleidde, dat verstoppertje de oorzaak is van het litteken op mijn zus’ wang, ik weet het nog.
Maar mijn geheugen heeft ook donkere hoekjes. Daar worden de lelijke dingen opgeslagen. Beelden van pijn, emmers verdriet en een zeldzame beker woede vinden er hun plaats.
Als ik dan door de kamers van mijn geheugen dwaal, dan vind ik de donkere dingen niet meer terug. Kijk ik er over heen, lijkt het alsof ze er niet zijn. Dan maak ik mezelf wijs dat mijn geheugen toch niet zo goed is. Maar ik weet, als ik goed zoek, en in alle donkere hoekjes van mijn geheugen gluur, dan springen ze in mijn gezicht en benemen me de adem.