Maandagochtend
Vanmorgen kreeg ik maar liefst vijftig minuten cadeau. Gratis, voor niets.
Die kon ik wel gebruiken, na een rotnacht. Slapen-waken-toilet-woelen-opstaan-woelen-drinken-verhuizen naar de bank-woelen-slapen. Mijn nacht in een paar woorden. Dat zijn er een paar te veel: een goede nacht heeft maar een woord nodig: slapen.
Om 7u.35 ging mijn wekker voor de tweede keer. De laatste keer, had ik besloten. Daarna snel onder de douche en aankleden. Boterhammen maken, tas pakken. Om 7u.51 op de fiets richting station. 8u.00 aankomst aan het station. Fiets op slot, naar het loket. Abonnement laten hernieuwen. Ontbijtje kopen, kijken naar de helverlichte standjes. Muziek. Zou ik de trein van 8u.02 nog halen? Hij stond er nog. Het was 8u.06.
Slaap ik vijftig minuten langer, haal ik mijn trein nog. Alsof iemand me ongemerkt tijd cadeau gaf, alsof elke seconde dubbel zo lang duurde. Ik vond het niet erg.