Keukenvoorwerp (slot)
Ik had geen kurkentrekker. Dat was meestal geen probleem, zo vaak dronk ik geen wijn. Maar als er bezoek kwam, dan had ik graag een wijntje kunnen opentrekken. Telkens werd dat een hele klus. Messen, scharen, een heel arsenaal voorwerpen werd ingezet om aan de wijn te komen.
Mijn kotgenoot T. - die overigens ook geen kurkentrekker had - kon het niet langer aanzien. Voor mijn verjaardag kreeg ik van hem een kurkentrekker. Een echte, een professionele. "Deze kurkentrekkers gebruiken obers ook," zei hij. Eerst geloofde ik hem niet, het was zo'n klein ding. Ik was grote kurkentrekkers gewoon, met twee vleugels.
Vanaf mijn achttiende verjaardag had ik dan wel een eigen kurkentrekker, ik was nog steeds niet echt handig in het openen van flessen. Als ik wijn schonk dan liet ik mijn gasten de fles open doen. Zo werd ik gespaard van mislukkingen en hadden de gasten nog iets te doen terwijl ik de hapjes op tafel zette.
Sinds kort ben ik niet meer bang om een fles te ontkurken, het gaat nog maar zelden mis. Want het is een goede kurkentrekker, de kurkentrekker die ik van T. kreeg...
Proost op het nieuwe jaar allemaal!