Keuze
Wauw, denkt Els soms. Mensen die hun ding doen, die altijd kiezen voor zichzelf. Els bewondert ze. Ze wil meer zijn zoals zij. Het zou het leven makkelijker maken. Ze zou zich niet steeds hoeven afvragen of de ander zich wel goed voelt bij haar keuzes. Niet steeds de gevolgen van haar daden voor de mensen uit haar omgeving nagaan. Niet steeds in de gaten houden of iedereen wel gelukkig is. Zich minder schuldig voelen.
Maar soms moet Els grote klappen incasseren van mensen die haar dierbaar zijn. Ze kiezen voor zichzelf, alleen voor zichzelf. Ze wandelen met zware laarzen zo over Els heen. Het doet pijn. Klappen in haar gezicht.
En dan denkt Els: zo wil ik niet zijn. Zo kan ik niet zijn. En ze keert de wandelende mensen de rug toe.