Vreemd
We zaten samen op de bank, M. en ik. We praatten wat. Wijntje bij de hand, visjes tussen ons in.
Plots klonk er een doffe plof. Tegen het raam, het raam van de terrasdeur. We tuurden door het raam en zagen een grote, rosse kat. Ze keek naar ons. Ik had ze nog nooit gezien. Vreemd. Niet elke kat slaagt er in om op mijn terras op de eerste verdieping te komen.
We lieten het zo. We aten, dronken en babbelden, maakten plannen en organiseerden. Toen M. weg was, keek ik nog een keer door mijn raam. De kat zat er nog steeds. Ik keek naar haar. Ze keek terug.
Ik opende mijn deur en ging terug op de bank zitten. Voetje voor voetje kwam de kat binnen. Staart hoog in de lucht, om zich heen kijkend. Onder de tafel, naar de keuken, weer onder de tafel, richting mij. Ze schurkte tegen mijn been, ik streelde haar. Ze spinde. Daarna vond ze het tijd om te gaan. Door de deur, weer in de koude. Dag vreemde kat.