Winter
Ik lag op de bank, mijn gezicht naar de muur. De zon verwarmde mijn rug en tekende de wasdraad op de muur. Mijn ogen dwaalden over de pagina’s, snel. Voor mij mocht Wallander best al een stap verder zijn in het moordonderzoek. Maar hij had gevoelens en vermoedens die hij niet kon plaatsen, die hem iets wilden zeggen, maar hij wist nog niet wat. Ik ook niet. Af en toe bleven mijn ogen haperen. Dan plaatste ik komma’s of schrapte aanhalingstekens. Werkwoord komma werkwoord, las ik dan. Beroepsmisvorming.
Opeens veranderde mijn muur. Nu was er zon, draad en op de draad een bolletje schaduw. Een vogel. Voorzichtig keerde ik me om en zag nog net hoe de pimpelmees van de draad op de streng met noten wipte die er onder hing.