Verdriet
Hij was geoefend. Hij haalde zijn trukendoos boven en loste de problemen vakkundig op. Hij vertelde, ik luisterde. En ik keek. Zag zijn verdriet, zijn ontroering.
Soms schoten de tranen in zijn ogen. Dat mocht niet. Vond hij. Dan keek hij naar boven en trok zijn oogleden naar beneden. Weg tranen. Hij vertelde verder. Ik luisterde. Knikte af en toe. Schreef. Opeens snikte hij luid. Een keer. Dan slikte hij. En vertelde verder. Ik luisterde, schreef en bewonderde. Moedige man.