Herinnering
Ik had een haat-liefde verhouding met de plaats. Het intrigeerde me, maar het was er alles behalve aangenaam. Immense machines denderden, tikten, floten. Het was er warm en vochtig. De ruimte hing vol stoom, de grond was nat, altijd. Vrouwen met enkel een T-shirtje aan waren druk in de weer.
En ik, ik keek. Vanop een afstand, ik durfde niet tot vlakbij de machines te komen. Geduldig wachtte ik tot mijn moeder haar tafellakens in ontvangst had genomen, mooi verpakt in een wit papier met blauwe strepen, met haar naam erop, en de prijs. Ze opende het papier, keek even na of de tafellakens wel bij haar hoorden en betaalde. Ik wendde mijn ogen af van de stoom-spuiende machines en we vertrokken.
De wasserij is er al lang niet meer, de herinnering wel.