Maagdelijk
Daar waar ik woonde, viel er maar weinig sneeuw. Maar 150 km. meer naar het noorden – daar waar hij woonde – lag wel een flinke laag.
“Is er al iemand in je tuin geweest?” vroeg ik hem.
“Nee, het is er nog helemaal wit.”
“Mag ik dan de eerste stappen zetten in de maagdelijke sneeuw?”
Het mocht.
Een dag later, trok ik mijn schoenen aan, legde alvast een dweil aan de terrasdeur en zette een stap buiten. En daarna nog een. Plechtig stapte ik door zijn tuin. Ik maakte voetsporen en zette een heel pad uit. De sneeuw was niet langer maagdelijk. Ik rolde een sneeuwman en zette de pop vlak voor zijn raam.
“Dan zit er deze week toch nog iemand tegenover je aan tafel als ik er niet ben.”
Hij beloofde goed voor de sneeuwman te zorgen.