Lach
Zondag was het er opeens. Een lach. Geen glimlach, geen bulderlach. Maar een intense lach. Een lach die zich niet liet leiden. Tranen over mijn wangen. Slappe lach.
En plots was daar het besef: ik lach te weinig. Veel te weinig. Ik kon me al niet meer herinneren wanneer ik voor het laatst had gelachen. Niet geglimlacht, maar echt gelachen. Ik denk dat ik een beetje te serieus ben...