TwweeT en de kleine dingen

vrijdag, april 15, 2005

Stem
Er was iets vreemd met de stem van mijn moeder. Als ze voorlas voor een grote groep, klonk haar stem anders. Zachter, een beetje hees. Net alsof ze voor ons een stem had, en voor de rest van de wereld een andere. Als kind kon ik dat maar moeilijk verdragen. ‘Waarom praat je niet gewoon als je voorleest?’ vroeg ik haar. ‘Ik praat toch gewoon, zo spreek ik altijd.’ Dat was niet waar. Zo praatte ze niet altijd. Ik begreep het niet, ik kreeg niet meer uitleg.
Nu begrijp ik het wel. Ik doe namelijk net hetzelfde. Zelfs nog erger. Als ik telefoneer met vreemden, als ik praat voor velen maar vooral als ik me onzeker voel, dan klinkt mijn stem niet hetzelfde. Dan heb ik ook de voorlees-stem van mijn moeder. Ik hoor het bij mezelf. Ik moet veel meer moeite doen om stemgeluid te produceren, en toch klinkt ze krachtelozer dan mijn gewone stem. Ze klinkt ongetwijfeld ook erg zacht. Ik heb geen voorlees-stem en een gewone stem, ik heb een gewone stem en een onzekere stem.