Trein
Het was niet zo druk op de trein zondagmiddag. Ik kon zonder schuldgevoel twee stoelen in beslag nemen. Mijn grote tas op de grond, boek, krant en flesje cola op de tafeltjes, jas en handtas naast me.
Op de stoel tegenover me kwamen steeds andere mensen zitten. Nooit bleven ze lang op de trein. Van Den Haag tot Dordrecht, van Dordrecht tot Roosendaal, van Antwerpen tot Mechelen. Eerst twee meisjes, dan een jongen. Ze zagen elkaar niet, maar ik zag ze alledrie. Ze leken een beetje op elkaar, merkte ik. Het eerste meisje zette voorzichtig twee potten met orchideeën op de stoel naast haar. Paarse. Het tweede meisje had twee plantjes bij zich. En de jongen twee grootse ruikers. Heel behoedzaam maakte hij er plaats voor op de stoel naast hem. De bloemen in het ene boeket waren diep rood, de bloemen in het andere boeket oud-roze.
Telkens gluurde ik nieuwsgierig naar de bloemen en planten. Twee meisjes en een jongen onderweg naar hun moeder. En naar hun schoonmoeder, of hun stiefmoeder. Of hun onthaalmoeder. De tweede moeder in de rij.