Trouwen
Afgelopen vrijdag was ik voor het eerst op een Nederlands trouwfeest. En dat was wel even aanpassen. Niet dat ik strikte ideeën heb over hoe het er op een trouwfeest aan toe moet gaan, maar toch.
Er speelde een bandje. Drie op de vier nummers waren Nederlandstalig, Hazes en zo. Ik kan er niet aan doen, maar ik erger me er telkens heel erg aan. Maar er was sfeer, dat moet ik toegeven. Er was zelfs onmiddellijk sfeer. En dat ligt mij juist niet zo, instant-sfeer. Ik heb sfeer nodig die langzaam groeit, zodat je je steeds meer op je gemak voelt. Maar daar kreeg ik geen tijd voor. Tafeltjes en stoelen waren er amper, gezellig keuvelen was moeilijk.
Om een uur hield het bandje er mee op, floepten de lichten aan en vertrok iedereen naar huis. Vreemd.
Maar hij vond het een prima feest. Zucht. Er zal toch nog hard onderhandeld moeten worden als - en ik benadruk als - wij ooit een feestje bouwen...