Gewoon
We zaten op mijn terras, nipten van een koud drankje en lazen de krant. Af en toe keken we naar de hitte, de lucht trilde. We planden zijn verjaardag. Hij was al jarig geweest, maar de festiviteiten hadden we uitgesteld. Begrafenissen hebben voorrang, altijd.
Hij belde met zijn vader en nodigde hem uit voor een klein feestje.
"Waar ben je nu?" vroeg zijn vader.
"Bij Nele."
"Buiten?"
"Ja, op het terras."
"Ik hoor zo veel vogeltjes, het is echt mooi."
"Ja, we zitten vlakbij het park hé."
(…)
"Die vogeltjes zijn echt heel mooi."
"Jaja."
(…)
"Horen jullie die vogels ook zo goed?"
"Ja, natuurlijk."
(…)
Het verjaardagsfeestje was afgesproken, het gesprek beëindigd.
"Wel drie keer heeft hij gezegd hoe mooi hij de vogels vond."
"Welke vogels?"
"Deze vogels, de vogels die je nu hoort."
"Ooh."
Soms hoor je niet meer dat de gewone dingen niet zo gewoon zijn.