Choco (bis)
Moest ik tien jaar jonger zijn, dan zou ik vandaag op kamp zijn vertrokken. Vanmiddag had ik shelters geplaatst, tafels en banken gesjord, tenten opgezet en grondzeilen gelegd. Al op de eerste dag zouden er grachtjes gegraven moeten worden rondom de tenten. Hard werken. Maar leuk.
Jarenlang was ik bij de scouts en jarenlang ging ik begin juli mee op kamp. Daar hoorden heel wat rituelen bij, van heel verheven rituelen zoals het geven van de totems op de laatste avond, tot heel banale rituelen zoals de potten met choco.
Want potten met choco, die hoorden bij het kamp. Om toch een beetje afwisseling te brengen in het eentonige kampmenu en om je boterham af en toe met iets zoets te beleggen, nam ieder van ons een pot choco mee van thuis. Die werden bewaard in de patrouillekoffer en opgegeten in volgorde van populariteit. En er was een duidelijke rangorde. Vaak kwam de pot zelfgemaakte choco die ik meebracht op de eerste plaats, nipt gevolgd door een pot echte Nutella. Pas daarna kwamen alle andere potten. Elk jaar opnieuw scoorde ik met mijn zelfgemaakte choco. Behalve dan bij de adepten van het Boerinneke-choco. Zij zweerden bij de choco uit de lelijke bruin-oranje potten. Daar kon zelfs mijn choco geen verandering in brengen.