Wijs
De terugreis vanuit Frankrijk verliep niet zo vlot. De trein was al later dan voorzien het station binnengereden en enkele kilometers verderop hield hij al halt. Wegens een ‘accident personnel’ kondigde de treinbegeleider aan. We zouden via een andere route rijden en anderhalf uur vertraging oplopen. Op de stoelen voor me zat een klein, wijs meisje samen met haar mama.
"Mama, wat betekent dat?"
"Ik denk dat er iemand voor de trein gesprongen is."
Even bleef het stil.
"Maar mama, dat moet toch veel pijn doen?"
"Ja, natuurlijk."
Weer viel er een stilte.
"Mama, gaan die mensen dan dood?"
"Ja, meestal wel."
"Maar waarom doen ze dat dan?"
"Omdat ze dood willen."
"Waarom dan?"
"Omdat ze niet gelukkig zijn, meisje."
"Doen mensen in Nederland dat ook?"
"Ja, overal doen mensen dat. Dat is heel erg voor de familie."
Later hoorde ik dat het meisje met het verhaal in haar hoofd bleef zitten. Toen de trein weer halt hield midden in de velden, vroeg ze of er weer iemand voor de trein was gesprongen.
"Nee, door het onweer krijgt de trein geen stroom meer, we zullen nog even stilstaan."