Bedrog
Langzaam verdween het licht, er verschenen enkele sterren. Het schemerde, we zagen nog vlekken en contouren, de kleur verdween. Een half uur geleden was de hemel nog roze, nu kleurde hij steeds dieper blauw.
De kat hing al de hele avond rond de slordig opgestapelde stenen. Het was zijn jachtterrein, maar ook zijn hangplek. We riepen hem, het werd stilaan tijd om naar binnen te gaan. "Mick, Mi-ick, Mickje." Maar Mick kwam niet dichterbij. En toch zagen we hem, nog net, daar bij de stenen. Witte vlekken, dat moest zijn pels zijn. "Mi-ick, Mickje." Geen Mick.
We stonden op en gingen naar hem toe.
Alleen stenen, en blinkende blaadjes. Geen Mick.
Gezichtsbedrog in de schemering.