Fluks
Vier weken geleden kroop ze door het oog van de naald. Dat vertelden de dokters haar, zelf was ze zich er niet zo bewust van. De spoedoperatie verliep voorspoedig.
Twee weken later was ze nog steeds slechts een schim van zichzelf. Ze was vermagerd, kon enkel korte eindjes lopen, haar rug had een hoek van 45 graden gemaakt en ze leek dertig jaar ouder. Ik schrok. Ze ging veel te snel achteruit.
Gisteren leek ze helemaal de oude. ‘Ik voel mij opnieuw goed hé,’ verkondigde ze, terwijl ze met haar armen zwaaide. Ze wandelde fluks door het huis, regelde hier en daar en vertelde over de vele uitjes van de afgelopen dagen. Tentoonstellingen, stadswandelingen, bijeenkomsten én autoritten. Want ‘als ik in mijn auto zit, voel ik mij helemaal gezond.’ Zelfs als ze net een hartaanval had gehad. Mijn oma.